CREATIE VAN SHILAJIT: DEEL 2

Zoals we eerder vermelden in het vorige artikel, speelde het hemelse puin genaamd "Schalie" (van asteroïden) een cruciale rol in het bieden van stabiliteit aan Shilajit en het ondersteunen van het hele creatieproces ervan. Zonder de "Schalie" van asteroïden en de bioactieve componenten van ammonieten zou de creatie van Shilajit niet mogelijk zijn. Nu, om dit wetenschappelijke onderzoek te onderbouwen, zullen we in dit deel hopelijk meer bewijs presenteren. Als je liever minder technische details wilt, kun je teruggaan naar DEEL 1, waar we een beknoptere en eenvoudigere uitleg geven. Laten we beginnen met het onderzoeken van de rol van asteroïden.

DE ROL VAN ASTEROÏDEN

Een cruciaal probleem bij het achterhalen van de oorsprong van oeroude organische verbindingen en derivaten is onlangs opgelost door de ontdekking van een verbinding tussen Shilajit en meteorieten, en een nauwe associatie van deze verbindingen in Shilajit met de zon. De aanwezigheid van DBP's, DCP's, vetzuren, fullereen en fullereenadducten, evenals metalen en mineralen, in ammonieten en hun humificatieproces, duidt op de link tussen Shilajit en hemelse objecten.

In een vorig artikel hebben we al genoemd dat dezelfde bioactieve stoffen werden gevonden op de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko. Om deze theorie te bewijzen, werden vier meteorieten (gewone chondrieten) verzameld uit verschillende delen van de wereld en geanalyseerd. Deze meteorieten zijn afkomstig van Messers Impacta, Dennever, Colorado, VS. De monsters, met namen als Aldama B, Etter, NWA en Mercedes, vertoonden allemaal vergelijkbare resultaten na uitgebreide extractie met oplopende polariteit. Met andere woorden, ze bevatten allemaal dezelfde bioactieve stoffen als die in Shilajit en op de komeet werden aangetroffen.

AMMONIET-FOSSIELEN

Met de hemelse link bevestigd, gaan we nu verder naar de rol van ammonieten. Vier ammonietfossielen (3 soorten Perisphinctis en 1 Macrocephalitis) van verschillende maten, vermoedelijk van verschillende tijdperken, werden geselecteerd voor chemische analyse na extractie met oplosmiddelen van minste tot matige polariteit. De gecombineerde extracten werden vervolgens onderworpen aan uitgebreide chromatografische (HPLC) en massaspectrometrische analyse. Het doel was om te onderzoeken of de extracten van elk van de vier ammonieten fullereen als mineraal-fullereenadducten bevatten. De resultaten toonden aan dat ammonieten van verschillende leeftijdsgroepen (verschil in het bereik van 100-200 miljoen jaar) fullereen en fullereenadducten bevatten, wat wijst op een nauwe relatie tussen meteorieten, ammonieten en Shilajit.

Hieronder zie je een ammonietfossiel met Shilajit en alle actieve bio-stoffen (let op de donkere kleur).

FULLERENE IN SHILAJIT

Met de hemelse link van fullereen en fullereenadducts in meteorieten en ammonieten vastgesteld, is het belangrijk om te onderzoeken of Shilajit ook fullereen bevat. Voor dit deel van het onderzoek werden vier soorten Shilajit gebruikt, variërend van Shilajit op sedimentair gesteente tot Shilajit uit de ammonietenkloof, een waterig extract van Shilajit en natuurlijk Shilajit-poeder. Het voorkomen van zowel fullereen als fullereen-DBP-adducten in Shilajit, afkomstig uit verschillende locaties (meer dan tien) in India en daarbuiten, is vastgesteld door uitgebreide oplosmiddel-extractie gevolgd door HPTLC en HPLC van de extracten. Het hexaanextract, dat vrij is van polaire conjugaten van fullereen, vertoonde aanzienlijk meer fullereeninhoud in vergelijking met een ammonietfossiel. Dit resultaat suggereert een veel hogere ophoping van fullereen in het gefossiliseerde bot van ammoniet dan in het totale lichaam van het ammonietfossiel. Het voorkomen van fullereen en fullereenadducten in Shilajit, meteorieten en ammonieten suggereert een unieke interconnectie tussen de onderwerpen van micro- en macrokosmische werelden.

HUMIFICATIE VAN AMMONIETEN

Nu we de link tussen meteorieten, ammonieten en Shilajit hebben vastgesteld, is het belangrijk om te begrijpen hoe humificatie van ammonieten bijdraagt aan de vorming van Shilajit. Tijdens de overgang van het Trias naar het Jura-tijdperk (200-180 miljoen jaar geleden) vonden herhaaldelijk tektonische incidenten plaats over de hele planeet, waardoor ammonietkadavers direct boven elkaar werden gestapeld, in onderscheidende lagen, gedurende een periode van meerdere miljoenen jaren. Dit resulteerde in de vorming van "ammonietkloven". De kloven bevatten humusrijke ammonietkadavers en ammonietfossielen. De monsters van gehumificeerde ammonieten en fossielen zijn nog steeds overvloedig beschikbaar over de hele wereld. Shilajit is het belangrijkste product van de humificatie van ammonieten.

In het vorige artikel hebben we uitgelegd dat er twee soorten humus zijn, plantaardige humus en humus afkomstig van dierlijke kadavers en fossielen (gesteente bodem humus), waaruit Shilajit wordt gevormd. Het weefsel van ammonieten is bestand tegen microbiële afbraak en verandert oppervlakkig in rotsbodem om humuszuren te vormen. Bij de chemische polymerisatie van ammonieten worden organische en minerale stoffen afgebroken door microben tot kleine moleculen, DBP's, arginine, fullerenen en mineralen zoals Fe, Cu en pyriet. Microben gebruiken deze moleculen als koolstof- en energiebronnen. Humuszuren worden geproduceerd door autolyse van dierlijke en micro-organismen na hun dood. De resulterende celresten bevatten suikers, aminozuren (zoals arginine), fenolen (bijv. DBP's) en andere aromatische verbindingen die humuszuren produceren. Bij de microbiële synthese van humus gebruiken microben kadavers en fossielen van ammonieten als koolstof- en andere energiebronnen om intercellulair humuszuren en humusmonomeren te synthetiseren. Nadat de microben sterven, komen deze stoffen vrij in de rotsbodem, waarbij ze bij abiotische afbraak humuszuren, vetzuren en andere oligomere materialen produceren.

Hierdoor gebruikt zonlicht de energiebron voor synthese bij verschillende stadia van polymerisatie van de bouwstenen van humus. De zijde van de steile sedimentaire rots, blootgesteld aan zonnestralen, produceert kwalitatief hoogwaardige Shilajit. Als sterk indirect bewijs worden ammonietkloven vaak aangetroffen op plaatsen waar Shilajit-humus wordt gevormd. Ammonieten uit het Jura-tijdperk blijken de beste bron te zijn van Shilajit-poeder.

Om het allemaal samen te vatten, kan de humificatie van dode planten en niet-botanische organismen (fossielen en kadavers van ongewervelde ammonieten) de ontleding van chemische bestanddelen veroorzaken, gevolgd door heteropolycondensatie van de ontbonden fragmenten tot humuszuren. Tijdens dit proces is er de mogelijkheid van interactie met Celestiale objecten, wat stabiliteit aan de chemische eigenschappen van Shilajit humus verleent en leidt tot "gemodificeerde restanten van paleohumus", waardoor de houdbaarheid van Shilajit vaak onverklaarbaar is.

De aanwezigheid van Celestiale objecten zoals meteorieten, Schalie, etc., met DBP's, fullereen en fullereenadducts, is ook geïdentificeerd in het gehumificeerde poeder. Het voorkomen van deze verbindingen in de drie onderzochte stoffen duidt op de interconnectie van Shilajit met hemelse objecten, omdat fullereen en sommige fullereenadducts niet inheems zijn aan de aarde, maar alleen voorkomen in Celestiale objecten, hoewel ze synthetisch kunnen worden bereid op aarde.

Op de foto hieronder staat de buitenste korst van ammoniet in Schalie uit Mahaguna Pass, beschermd door de genoemde Schalie.

CELESTIALE SCHALIE

Schalie-materialen verzameld uit de Himalaya tijdens het onderzoek naar Shilajit bevatten kleine hoeveelheden organische verbindingen en grote hoeveelheden metalen en mineralen. Het monster van Schalie uit Mahaguna Pass werd verzameld en geanalyseerd. De polariteit van verbindingen, zoals blijkt uit de details van de HPTLC-analyse, geeft een mengsel aan van fullereen-C-gecentreerde adducten, met of zonder minerale ionen. Polaire organische verbindingen werden niet in de Schalie aangetroffen, maar het bevatte 95% van de organische stof in de sedimentaire rotsen waaruit de Schalie was verzameld. Zwarte Schalie, die ontstaat in anoxische omstandigheden (Celestiale bron van oorsprong), bevat gereduceerde vrije koolstoffen samen met Fe2+ en S, pyriet en amorf ijzersulfide, die in combinatie met koolstof zwarte Schalie produceren. Zoals alle andere zwarte Schalies, bevat het monster van Schalie uit Mahaguna Pass organische stof, naast metalen (Fe, Cu) en mineralen (pyriet, chalcopyriet). De geïdentificeerde organische verbindingen waren fullereen-C- en -O-bevattende adducten.

Schalies van zeebodems, op tektonische platen, gaan over in sedimentaire gesteenten en bedekken de kadavers en fossielen van ammonieten. De paarse kleur van Shilajit komt van pyriet en amorf ijzersulfide, die in combinatie met koolstof een paarse kleur produceren. De resultaten van chromatografische analyse van de Schalie suggereren dat de Schalie is geproduceerd uit de verdichting van het Celestiale puin dat onophoudelijk op aarde neerdaalt. Het Celestiale puin zou voorkomen dat microben groeien op de kadavers en fossielen van ammonieten. De resultaten van het hele onderzoek geven geloofwaardigheid aan de conclusie.

CONCLUSIE

De link tussen meteorieten en ammonieten met Shilajit is vastgesteld toen dezelfde bioactieve verbindingen werden gedetecteerd. Ammonieten, sedimentaire gesteenten en tektonische gebeurtenissen spelen allemaal een nauwe rol bij de vorming van Shilajit. Het mechanisme van de vorming van de bioactieve verbindingen van Shilajit is geassocieerd met de humificatie van ammonieten, wat resulteerde in de vorming van DBP's, DCP's, vetzuren, fullereen en fullereenadducts. Een andere belangrijke bevinding uit deze ontdekkingen is dat humus van alluviale bodem, geproduceerd uit humificatie van plantaardig materiaal, volledig verschilt in chemie en eigenschappen van gesteente bodem humus (Shilajit), waarbij ammonieten het substraatmateriaal zijn en sedimentaire gesteenten van tektonische platen het medium vormen voor het humificatieproces. Shilajit vertoont verschillende energiegerelateerde bioactiviteiten, zoals antidiabetische werking en ATP-geïnduceerde energieverbetering, naast tal van andere energiegerelateerde activiteiten. We hopen dat dit uitgebreide onderzoek van Dr. Ghosal zal bijdragen aan de erkenning van Shilajit als een krachtige bioactieve natuurlijke versterker, omdat het potentieel ervan in principe onbeperkt is.

Alle credits voor dit uitgebreide wetenschappelijke onderzoek gaan naar Dr. Ghosal, wiens onvermoeibare werk op dit gebied een belangrijke mijlpaal heeft bereikt in het begrijpen van Shilajit.

Bronnen en meer informatie (je kunt meer vinden in deel 1):

- https://www.barnesandnoble.com/w/shilajit-divyarasayan-shibnath-ghosal/1133508683
- https://www.sciencedirect.com/topics/biochemistry-genetics-and-molecular-biology/fossil-plant
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3139983/