Geschiedenis van Shilajit

Eerste kennismaking met Mumijo Shilajit

De vorige keer hebben we het gehad over de algemene eigenschappen van Mumijo Shilajit, maar deze keer gaan we dieper in op de oorsprong ervan. Mumijo Shilajit heeft een lange geschiedenis van gebruik in verschillende culturen. Het is niet verrassend dat het een uiterst oud materiaal is dat zijn eerste gebruikssporen heeft teruggevonden tot de 6e eeuw v.Chr. In het oude Sanskriet tekst over geneeskunde en chirurgie genaamd Sushruta Samhita werd Shilajit al genoemd als een krachtige helende stof. We kunnen zeggen dat dit een van de belangrijkste verhandelingen over dit onderwerp is die bewaard zijn gebleven uit de oude wereld.

Een exacte beschrijving van Shilajit is "een geleiachtige substantie" die aan de zijkant van bergen uitscheidt wanneer ze worden verwarmd door de stralen van de zon in de maanden Jyaishta en Ashadha. Vanwege zijn mysterieuze oorsprong kunnen wetenschappers echter niet eens worden over de vraag of Shilajit van organische of minerale oorsprong is. Het exacte creatieproces is nog steeds onbekend, maar dat geeft het juist een zekere mythische uitstraling, vind je ook niet? Als je echter geïnteresseerd bent in het lezen over het laatste wetenschappelijke onderzoek naar de oorsprong van Shilajit, bevat het sporen van vitamines, aminozuren en minstens 85 mineralen. We kunnen ook een aanzienlijke hoeveelheid triterpenen en andere organische stoffen noemen die gunstig zijn voor het lichaam en de geest. Interessant is het feit dat vergelijkbare stoffen zijn gevonden in de bergen van Altai en de Kaukasus. Natuurlijk komt Shilajit voornamelijk voor in de Himalaya, Tibetaanse bergen, Altai en Kaukasus. De bewoners van deze gebieden beschrijven Shilajit met vele verschillende namen. De meest voorkomende zijn mineraalolie, steenolie, bergbloed en rotszweet. Dit komt voornamelijk doordat Shilajit uit de scheuren in de berg sijpelt door de warmte van de zon, waardoor het een mythische en bijna goddelijke uitstraling krijgt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Shilajit talloze lokale legendes en verhalen over zijn oorsprong en creatie inspireert.

LEGENDEN VAN DE EEUWEN

Het is geen geheim dat Shilajit veel namen heeft in verschillende culturen. Het maakte deel uit van veel legendes, wat nogmaals bewijst hoe belangrijk het door de eeuwen heen was. Zo noemden de Grieken het "ozokeriet", wat "ruiken naar was" betekent, Arabieren "oraculjbol" ("bergzweet") of "mummie". In Birma stond Shilajit bekend als de chaotu ("het bloed van de berg"), in Mongolië en Tibet de brahsaun ("rotsensap") en in de Altai werd het Badakhshan ("steenolie") genoemd. Het woord "mummie" betekent "het lichaam beschermen". Het feit dat Shilajit in de oudheid bekend was, blijkt niet alleen uit bewaarde geschreven bronnen, maar ook uit talloze legendes. De oudste legendes verschenen in Perzië zelfs vóór onze jaartelling. Ze spraken over bergen die verstoken waren van vegetatie. Om de mensen te helpen, gaven de bergen hen een wonderbaarlijk geneesmiddel - een bergteer. Men geloofde dat mummie een kind was van de aarde en de zon, dus alleen de priesters van de zonnegod Mithra konden het verzamelen. In Kazachstan bestaat er een ander poëtisch verhaal: "Eerst in de wereld leefden de reuzen of deva's, die zichzelf gelijkwaardig aan de goden beschouwden. Toen de goden, om hun trots te matigen, een man creëerden, een vaardige vechter, moesten de deva's zich verbergen in de bergen, waar ze versteenden van angst. Maar in de stenen bleven hun zielen achter, huilend en smachtend tot op de dag van vandaag." En zo werden tranen van steen gemaakt en gebruikt als levenschenkende balsem.

In de Kaukasus werd de mummie beschouwd als een traan van de machtige titaan Prometheus. Vastgeketend aan de rots en hevige pijn ondergaand, bleef hij de mensen helpen, en zijn bloed veranderde in genezende pek. Er zijn ook legendes over de wonderbaarlijke eigenschappen van de mummie. Eén ervan komt uit de Kaukasus: "In vroeger tijden zag de Georgische koning een wilde geit tijdens een van zijn jachtpartijen, doorboord met een pijl. Het dier leek absoluut gezond en knabbelde aan het gras. De koning was verbaasd en beval de wijzen aan het hof om uit te zoeken waarom de geit niet stierf en waarom het genas. Drie jaar later vonden de wijzen het antwoord en meldden dat er zwarte tranen uit de scheuren in de bergen vloeiden. Ze behandelen dieren, daarom verdwijnen hun ziektes, genezen de wonden." Natuurlijk zijn dit allemaal volkslegendes die niet echt een speciaal punt hebben. Echter, de goddelijke krachten die Shilajit in zoveel verschillende culturen werd toegeschreven, kunnen alleen worden geïnterpreteerd als het feit dat zelfs in die oude tijden werd erkend hoeveel helend potentieel het heeft.

SHILAJIT IN OUDE GENEESKUNDE

Er werden uitgebreide oude manuscripten geschreven in het Arabisch, Turks, Chinees, Tataars, Hebreeuws en vele andere talen, waarin met opvallende eensgezindheid werd betoogd dat "mummie" veel ziekten geneest - ziekten van maag, darmen en nieren, tuberculose en astma, lepra, verlamming en ontsteking, hartziekte, helpt bij vergiftiging door gifstoffen van plantaardige, dierlijke en minerale oorsprong, diabetes, wonden, zweren, brandwonden, lost tumoren op en heeft een bijzonder wonderbaarlijk effect op botbreuken bij genezing.

Een van de eerste keren dat Shilajit werd beschreven, was door de beroemde arts en filosoof Abu Ali ibn Sina in zijn boek "The Canon of Medical Science". In deze encyclopedie van theoretische en klinische geneeskunde, die de ervaringen van Griekse, Romeinse, Indiase en Centraal-Aziatische artsen samenvat, noemde hij Shilajit een alhelend middel en merkte hij in zijn geschriften op dat volksgenezers die het gebruikten bij de behandeling van botbreuken, ontwrichtingen, verkoudheid en bronchiale astma, ondersteuning boden bij oorproblemen en gehoorverlies, beten van giftige slangen, maagzweer en leverziekten. Volgens hem geeft Shilajit ook kracht aan het hart, verjongt het de huid, verwijdert het overmatige verdikking van het bloed, enzovoort. Zo'n uitgebreide lijst van aandoeningen die met succes zijn behandeld met behulp van Shilajit wordt verklaard door het feit dat oosterse artsen intuïtief de unieke klinische werking ervan opmerkten. Er zijn ook bewijzen dat Alexander de Grote "bergtranen" ontving bij het genezen van wonden tijdens zijn campagne in India. Houd er echter rekening mee dat dit nog steeds met een korreltje zout moet worden genomen, maar we vinden het toch verbazingwekkend.

In de middeleeuwen werd Shilajit nog populairder en vestigde het zich snel als een van de "rasa" in "Ayurveda". Ayurveda is een geneeskundesysteem met historische wortels in het Indiase subcontinent en wordt beschouwd als alternatieve geneeskunde. Vanaf dat moment won Shilajit alleen maar aan populariteit toen steeds meer mensen de helende kracht ervan begonnen te begrijpen.

MODERNE ONTDEKKINGEN

Toen steeds meer mensen Shilajit begonnen op te merken, begon de wetenschap langzaam bij te blijven. Geochemici uit Moskou en Kharkov onderwierpen Shilajit aan analyses met infraroodspectrometers. Het eerste dat ze vaststelden, was de overeenkomst in structuur en chemische samenstelling van verschillende soorten mummie die overal in Centraal-Azië, Siberië, Nepal, India, enzovoort werden gevonden. Een grote bijdrage aan deze ontdekking kwam van Nikolai Fedorovich Vorobyov. Hij was betrokken bij volksgezondheid en gebruikte recepten uit de praktijk van de oude oosterse geneeskunde, waaronder die uit de eerder genoemde werken van Abu Ali ibn Sina. Gedurende meer dan een decennium behandelde Nikolai Fyodorovich kwalen met medicijnen bereid uit Shilajit en behaalde hij verbazingwekkende therapeutische resultaten. Hij volgde nauwlettend het werk van binnenlandse wetenschappers die de eigenschappen van mummie bestudeerden, evenals biochemici uit India, China, Iran en Duitsland. Hierdoor werd hij een van de meest gezaghebbende experts op dit gebied.

Vanaf dat moment werden er veel wonderbaarlijke ontdekkingen gedaan over Shilajit. Veel prominente wetenschappers van over de hele wereld hebben Shilajit onderzocht, onderzoekspapers gepubliceerd en gedetailleerde boeken erover geschreven. En wat ze allemaal gemeen hebben, is het feit dat ze gelijk hadden over Shilajit. Sterker nog, het is bewezen dat het meer dan 85 mineralen, vitamines, aminozuren, DCP's en DBP's, fulvinezuur en vele andere helende stoffen bevat die gunstig kunnen zijn voor onze gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk. Dankzij deze ontdekkingen is eindelijk bewezen dat Shilajit niet alleen een magische helende stof is die voorkomt in verhalen en legendes, maar dat het helende 'krachten' heeft die op wetenschappelijk bewezen manieren werken. En het feit dat het al duizenden jaren standhoudt, bewijst alleen maar dat het soms genoeg is om de natuur te vertrouwen.

En ja, de therapeutische activiteit van Shilajit is zo groot dat het op het eerste gezicht ongelooflijk lijkt dat zoiets bestaat. Ervaring en praktijk suggereren echter dat Shilajit misschien wel is wat we al die tijd dachten. Het is geen toeval dat steeds meer mensen het gebruiken om hun dagelijks leven te verbeteren. Uiteindelijk is Mumijo Shilajit ontstaan in een tijd waarin de aarde onverontreinigd en vrij was van alle onzuiverheden... wie weet, misschien is dat echt de oorzaak van zijn helende krachten? We zullen het nooit weten, maar dat verandert niets aan het feit dat de natuur ons een geweldig cadeau aanbiedt. En dat mag niet genegeerd worden.